مفهوم تروریسم بین الملل

واژه تروریسم از فعل «ترور»[1] مشتق شده است که در لغت به معنای «ایجاد رعب و هراس در بین مردم» و یا «مرعوب ساختن دیگران» می باشد ، در فرهنگ آکسفورد تروریسم به «وحشت فزاینده ؛ یک شخص یا چیزی که وحشت فزاینده ای را تولید کند» تعریف شده است، این فرهنگ ذیل این تعریف اضافه می کند که : «تروریسم: توسل به خشونت برای اهداف سیاسی یا اجبار حکومت به انجام فعل یا ترک فعلی؛ به این وسیله که در بین مردم تولید وحشت کند» چنان که مشاهده می شود جانمایه تعریف تروریسم «ایجاد وحشت در بین مردم برای تحت فشار گذاشتن حکومت می باشد» به همین دلیل جهت برگردان مناسبی در زبان فارسی می توان از اصطلاحات «وحشت افکنی» یا «دهشت افکنی» استفاده نمود، با این وصف ذکر این نکته ضروری است که بر خلاف ریشه لغوی این واژه ، در گذشته این اصطلاح در معنای دولتی آن یعنی برای نشان دادن رفتار سرکوب گرایانه حکومت ها بر ضد مخالفان خود استفاده می شد که باید آن را همسان اصطلاح سیاسی «تروریسم دولتی»[2] دانست که امروزه فاقد معنای حقوقی در نظر گرفته می شود.

در مفهوم تروریسم چنین گفته شده است :« تروریسم به معنای ترساندن است و این ترساندن شدت و توانایی ایجاد احساس ترس ناگهانی در افراد به صورت رفتار خشونت آمیز است ».

استفاده از واژه تروریسم دردوران انقلاب فرانسه عمومیت یافت با این تفاوت که در این دوران تروریسم بر خلاف امروز دارای مفهومی مثبت بود  و در این دوره (4-1793) نظام ترور[3] وسیله مفیدی برای استقرار نظم در دوران انتقالی پس از انقلاب به شمار می رفت، در این دوره حکومت های انقلابی از تروریسم به عنوان وسیله ای برای مرعوب و سرکوب کردن ضد انقلابیون و مخالفان استفاده می کردند، افرادی که در آن دوره «دشمن ملت» شناخته می شدند . بنابراین آنچه که از یافته های تاریخی استنباط می شود تروریسم در سیاق اصیل خود با ایده تثبیت دموکراسی در پیوند بوده است و به طور کلی ترورهای انجام شده در این دوران دارای دو شاخص عمده هستند، اولاً : آن ها بر خلاف ترورهای امروزی نه جمعی بودند و نه غیر تبعیض آمیز، به عبارت دیگر ترورهای سازمان یافته ارادی و نظام مند بوده و هدف از آنها حذف افراد مشخصی بود که خائن به آرمان ملت انقلابی خواه شناخته می شدند. ثانیاً: مانند ترورهای امروزی هدف و توجیه ترورهای انقلاب فرانسه نیز ایجاد یک جامعه نوین بهتر به جای یک نظام سیاسی فاسد و غیر دموکراتیک بود. با وجود این عملکرد و سوء استفاده رهبران انقلاب از ترور به تدریج چهره خشن و غیر انسانی این پدیده را بر همگان آشکار ساخت و ترور بیش از هفده هزار نفر به بهانه تثبیت انقلاب به تدریج چه در داخل فرانسه و چه در خارج آن و به ویژه در انگلستان انقلابیون را «تروریست هایی» معرفی کردند که شایسته تقبیح بودند.